My culinary experiences (Part two)

(click here for part one of my culinary experiences)


I can’t help it, but something that has always grabbed my attention is food. Call me a glutton or rude or uneducated, but if food is involved you have my attention. You will therefore understand why, when I received an email that invited me to a “Software Test Automation workshop", my ears perked up and my heart rate increased and my palms got a little sweaty. You could mistakenly think that I was in love but the real reason was that my eyes had scanned the email and the neural receptors in my brain instantly picked out the words “free lunch”.

My kulinêre ervarings (Deel twee)

(gaan hier vir deel een van my kulinêre ervarings)


Ek kan dit nie help nie, maar iets wat nog altyd my aandag getrek het is kos. Noem my 'n vraat of onopgevoed of niksgewoontie, maar as daar kos ter sprake is dan trek dit die aandag. Dus, toe ek die epos kry wat my uitnooi na 'n "Software Test Automation Workshop" spits my ore en my hart klop bietjie vinniger en my handpalms word sweterig. Mens kon sweer ek is verlief maar eintlik is dit net omdat my oë die epos vinnig ge-scan het en die neurale reseptore in my brein die woorde "free lunch" dadelik opgetel het. Dit was blykbaar hulle manier om mense te oortuig om deel te neem, en blykbaar het dit gewerk. Soos ek gesê het, ek kan dit nie help nie. Die woord “lunch” trek op die beste van tyd my aandag maar as die woord "free" in dieselfde sin is dan flits al die liggies in my brein en klokkies lui en ek moet net keer of ek kwyl my sleutelbord sopnat. Ons het maar almal ons swakhede, en ons prys.